Piasek pustyni w trybach naszej siódemki

Wyprawa kobiecej reprezentacji do Dubaju nie poszła po naszej myśli: trzy porażki z pięciu meczach i ostatecznie szóste miejsce oznaczają potknięcie na drodze do SVNS. Nie wszystko stracone, ale klęska w meczu z Chinkami daje do myślenia – aby zrealizować marzenia, trzeba będzie coś zmienić. Poza tym grały europejskie puchary (na koniec weekendu niesamowity występ Bordeaux), a na międzynarodowej arenie zadebiutowała reprezentacja Albanii.

Reprezentacja Polski w rugby 7 kobiet / SVNS

Reprezentacja Polski w rugby 7 kobiet stanęła przed pierwszym spośród maratonu wyzwań, jakie czekają na nie w tym roku. Polki wróciły do Dubaju, gdzie zmierzyły się w pierwszym z trzech challengerów, podczas których toczy się walka o awans do serii SVNS. A to oznaczałoby znalezienie się w dwunastce najlepszych drużyn świata i szansę na dalszy rozwój. Niestety, w naszej drużynie zabrakło awizowanej wcześniej w składzie Małgorzaty Kołdej, a bycie jednym z faworytów turnieju nie przełożyło się na wynik – skończyło się rozczarowującym szóstym miejscem.

Turniej dla Polek nie zaczął się różowo – już w pierwszym meczu nieoczekiwanie uległy Argentynkom 12:19 (warto jednak zwrócić uwagę, że nasze rywalki dopiero co przełamały odwieczną dominację Brazylijek na swoim kontynencie, a Brazylijki to przecież uczestniczki SVNS). Zaczęło się od autu nie wiedzieć czemu przyznanego rywalkom, a te szansę wykorzystały i po pierwszej akcji, w której Argentynka ciągnęła za sobą Patrycję Zawadzką dobre kilka metrów, prowadziły siedmioma punktami. Pierwszą połowę jednak Polki wygrały, co zawdzięczaliśmy wyśmienitej akcji Natalii Pamięty, przyłożeniu Zawadzkiej i szczęściu przy stuprocentowej okazji rywalek. W drugiej połowie tyle szczęścia Polki nie miały – Argentynki dominowały, zdobyły dwa przyłożenia, a nasze zawodniczki niemal nie opuszczały swojej połowy.

Nasze zawodniczki odreagowały w drugim piątkowym meczu, gdy rozgromiły Paragwaj 45:5, aplikując rywalkom z Ameryki aż 7 przyłożeń. W pierwszej połowie rywalki ani razu nie opuściły swojej połowy, a hat-trick przyłożeń dla Polski zanotowała Ilona Zaiszliuk. Bliska była czwartego, ale co się odwlecze to nie uciecze – zaliczyła je na początku drugiej połowy. I choć Paragwajki w ostatniej części meczu wreszcie odpowiedziały, Polki dorzuciły kolejne trzy przyłożenia (Anny Klichowskiej, Natalii Pamięty i Marty Morus). Bez kłopotów na szczęście przeszły też przez ostatni grupowy mecz, w którym pokonały Hongkong 33:0, choć wynik nie oddaje do końca przebiegu meczu. Azjatki w pierwszej połowie długo grały piłką na naszej połowie. Jednak Polki zagrały bezbłędnie w obronie, długo prowadziły 7:0 po przyłożeniu Zaiszliuk, w ostatniej akcji przed przerwą po znakomitej asyście zapunktowała Anna Klichowska, a jedna z rywalek za atak na nią przy przykładaniu piłki zobaczyła czerwoną kartkę. W drugiej połowie, grając przeciw sześciu rywalkom Polki już dominowały i dorzuciły trzy przyłożenia (Patrycji Zawadzkiej, Martyny Wardaszki i Julianny Schuster).

Efektem porażki z Argentyną był trudny przeciwnik w ćwierćfinale. I to jak trudny – wpadkę w pierwszym meczu zaliczyły też Chinki (porażka z Kenią) i w efekcie dwie drużyny typowane na faworytów turnieju spotkały się już w ćwierćfinale. Już w pierwszej akcji Chinki pokazały moc i dwukrotnie przeszły przez naszą obronę jak przez masło – w efekcie po minucie z groszami było 0:7. Chwilę potem wygrały swoje wznowienie i znów atakowały, a atak skończyły punktami. Gdy wreszcie Polki ruszyły do przodu, nie dotarły nawet do linii 22 m, za to nadziały się na morderczą kontrę i do przerwy było 0:19. Druga połowa zaczęła się od następnej straconej piłki po kopie ze środka i ładnie zbudowanej chińskiej akcji, po której Ilona Zaiszliuk została oszukana zwodem i strata do Chinek się powiększyła. Potem kolejne wznowienie, kolejna strata i kolejne przejście przez naszą obronę właściwie bez wysiłku. Było 0:31 i niewiele ponad 3 minuty do końca. Dopiero wtedy (pierwszy raz!) udało nam się utrzymać piłkę po wznowieniu, a Zaiszliuk wyprowadziła kontrę spod własnego pola punktowego. Jednak było już za późno – ani to przyłożenie, ani kolejne debiutującej w tak poważnym turnieju Oliwii Krysiak nic już nie zmieniło i przegraliśmy ten mecz 10:31.

Niezły bilans małych punktów z fazy grupowej i ćwierćfinałów pozwolił Polkom trafić do meczu o piąte miejsce (w zmaganiach o 5–8 miejsce nie ma w tym sezonie SVNS półfinałów), gdzie znów spotkały trudne rywalki – Belgijki (które w ćwierćfinale nieoczekiwanie uległy Ugandzie). Pierwsza połowa niecodzienna: Polki nie schodziły z połowy rywalek, ale nie stworzyły ani jednej klarownej sytuacji i to Belgijki przez niemal cały czas miały piłkę w rękach, m.in. dzięki karnym darowanym przez nasze zawodniczki. Tylko raz rywalkom udało się przebić na naszą połowę – po błyskawicznej poniekąd piłkarskiej akcji wyszły na prowadzenie 5:0. W drugiej połowie Polki miały więcej piłki w rękach, ale nie potrafiły przebić obrony rywalek, aż w końcu jedna z Belgijek uciekła na skrzydle Ilonie Zajszliuk i po sprincie przez całe boisko podwyższyła wynik do 10:0. Dopiero na kilkanaście sekund przed upływem 14. minuty Julia Druzgała zdobyła przyłożenie przy linii bocznej. Polki zrezygnowały z podwyższenia, bo czas uciekał, wygrały piłkę po wznowieniu i skonstruowały jeszcze jedną akcję – szkoda, że grając na korzyści nie spróbowały kopu za plecy rywalek (element nieobecny w naszym ataku). Ostatecznie Martyna Wardaszka była o włos od kolejnej piątki w narożniku, ale rozpaczliwie zaszarżowana przez dwie Belgijki nie zdołała przyłożyć piłki i mecz skończył się porażką Polek 5:10.

Cóż, szóste miejsce nie było na liście marzeń nas i naszych zawodniczek. Porażki z Argentyną, Chinami i Belgią są kiepskim prognostykiem na resztę tego trudnego i tak ważnego sezonu. W meczu z Chinami pod presją znających smak WRSS zawodniczek z Azji ogromnie zawodziła obrona i chwyt piłki z powietrza. A bez obrony nic na świecie nie zdziałamy. Kiepsko też było w ataku, co pokazał mecz z twardo broniącymi Belgijkami, brakowało pomysłów i dynamiki. Sporo pracy przed naszą kadrą, a awans do SVNS odrobinę się oddalił (szóste miejsce nie odbiera nam nadziei na miejsce w czwórce w podsumowaniu challengerów – ale podnosi poprzeczkę i wyklucza jakiekolwiek potknięcia).

Ostatecznie wśród kobiet triumfowały Chinki, które w finale zrewanżowały się Kenijkom za grupową porażkę, wygrywając 19:5. Pozostałe dwa miejsca w czołowej czwórce zajęły Argentyna i Uganda. Zwraca uwagę świetna postawa ekip z Afryki i kiepska tych z Europy – Belgijki i Polki zajęły miejsca odpowiednio piąte i szóste, a Czeszki dopiero ósme (przegrały z Tajlandią).

Wśród mężczyzn triumfowali Kenijczycy (świetna postawa obu drużyn z tego kraju), którzy w finale pokonali 12:5 Chile. Trzecie miejsce dla Urugwaju, czwarte dla Niemiec. Poza czołową czwórką pozostali Japończycy czy Tongijczycy.

Kolejny turniej, tym razem w Urugwaju, za niespełna dwa miesiące.

Champions Cup

Faza grupowa Champions Cup, rozgrywana w kuriozalnym formacie, powoli dobiega końca – w ten weekend rozegrano jej trzecią i zarazem przedostatnią kolejkę.

Exeter Chiefs – Glasgow Warriors 19:17. W 10. minucie na prowadzenie wyszli Szkoci i pozostawali na nim niemal do końca spotkania. Nie zdołali jednak zbudować zbyt wysokiej przewagi, a na kwadrans przed końcem niemal ją stracili – tylko przód uratował ich przed utratą przyłożenia po akcji Anglików okraszonej fantastyczną asystą nogą ze strony wspieracza (https://twitter.com/i/status/1746182771054162155). Co gospodarzom nie udało się wtedy, zostało zrealizowane kilka minut przed końcem, gdy wyszli jednak na dwupunktowe prowadzenie. Gra jednak toczyła się do końca, a w doliczonym czasie gry Glasgow Warriors zdobyli zwycięskie wydawałoby się przyłożenie po młynie na 5 m gospodarzy, ale zostało ono unieważnione w nieco kontrowersyjnych okolicznościach (https://twitter.com/i/status/1746186780976529411).

RC Toulon – Munster 18:29. Nie zanosi się na to, aby ekipa z Tulonu wróciła do dni, gdy seriami wygrywała Champions Cup – przegrała domowy mecz z osłabionym licznymi kontuzjami Munsterem (do długiej listy przybył Jean Kleyn, który nie zagra do końca sezonu) i była to trzecia porażka w trzecim europejskim meczu tulończyków. Co prawda po 20 minutach było 10:0 dla gospodarzy (m.in. dzięki przyłożeniu, w którym kluczową rolę odegrał Jiuta Wainiqolo, który zdobył 40 metrów mijając rywali niczym tyczki slalomowe i wyłożył partnerowi piłkę na tacy), ale jeszcze w pierwszej połowie na prowadzenie wyszli goście, m.in. dzięki znakomitemu kopowi Jacka Crowley’a, który pozwolił na zdobycie przyłożenia Simonowi Zebo. Kolejny kop Crowley’a po przerwie był kluczowy w zdobyciu kolejnego przyłożenia gości i choć Tulon zdołał potem zmniejszyć straty, kolejne przyłożenie Munsteru i 20 ostatnich minut bez punktów po żadnej ze stron dały Irlandczykom pierwszą wygraną w tegorocznej edycji pucharów.

Ulster – Stade Toulousain 24:48. Imponuje Tuluza w tym sezonie Champions Cup – nie tylko wygrała trzeci mecz z rzędu, ale w trzecim zaliczyła siedem przyłożeń. W praktyce rozstrzygnęła spotkanie w Belfaście już w pierwszej połowie, gdy po trzech przyłożeniach prowadziła 22:3. Co prawda Ulster jeszcze przed przerwą zmniejszył stratę po przyłożeniu Toma Stewarta, ale po przerwie i kolejnych trzech przyłożeniach zdobytych w ciągu kwadransa Tuluza między drużynami była już punktowa przepaść. W końcówce meczu Ulsterczycy mogli już tylko walczyć o zmniejszenie strat i ewentualnie punkt bonusowy (w tym zakresie – bezskutecznie). Błysnął rozgrywający jedno z ostatnich spotkań w barwach Tuluzy przed przerwą na siódemki Antoine Dupont, jak zwykle znakomicie rozprowadzając piłkę oraz zaliczając dwa przyłożenia i mając kluczowy udział w dwóch kolejnych.

Bath – Racing 92 29:25. Świetne widowisko zobaczyli kibice w Bath – ich drużyna podejmowała potęgę z Paryża i wygrała, ze sporą pomocą Finna Russella, do niedawna gracza Racingu. Długo zanosiło się na wygraną paryżan – to oni zdobyli pierwsze przyłożenie w meczu i choć do przerwy prowadzili tylko dwoma punktami, po przerwie odskoczyli na dystans 14 oczek, m.in. dzięki przyłożeniu Henry’ego Arundella i świetnej grze Nolanna Le Garreca. Jednak do końca było jeszcze prawie pół godziny i Bath rzuciło się z impetem do odrabiania strat. Najpierw przyłożenie zdobył Alfie Barbeary (za drugim podejściem, moment wcześniej też się cieszył, ale sędzia cofnął grę), a potem Joe Cokanasiga i na tablicy wyników pojawił się remis 22:22. Paryżanie odskoczyli po karnym, ale gdy wydawało się, że pójdą za ciosem, na prowadzenie wyszli gospodarze dzięki czwartemu przyłożeniu tego dnia. Chwilę potem Barbeary zobaczył czerwoną kartkę (za dwie żółte; swoją drogą miał sporo szczęścia, że już pierwsza, obejrzana w pierwszej połowie, nie okazała się czerwoną) i Racing mógł myśleć o wykorzystaniu liczebnej przewagi. Jego ataki nie dały jednak żadnego skutku i wygrana gospodarzy stała się faktem. Dla Racingu to trzecia kolejna porażka w Champions Cup.

Union Bordeaux-Bègles – Saracens 55:15. W ostatnim meczu weekendu fantastyczny występ drużyny francuskiej. Będące ostatnio w niesamowitym „gazie” Bordeaux po prostu rozgromiło wielką markę z Londynu, która przecież nie zostawiła swoich gwiazd poza składem – na boisku byli chociażby Maro Itoje czy Owen Farrell. Francuzi zaaplikowali londyńczykom aż dziewięć przyłożeń, zaimponował Mathieu Jalibert, a także niesamowici skrzydłowi – Damian Penaud i Louis Bielle-Biarrey zdobyli po dwa przyłożenia. Jedna z akcji z tego spotkania: https://twitter.com/i/status/1746596402753413556. Saracens mają ostatnio kłopoty na boisku, a gdy dodać do tego plotki o odchodzeniu kluczowych zawodników…

Poza tym:

• Northampton Saints – Aviron Bayonnais 61:14 (trzecie zwycięstwo Saints i to imponujące – aż dziewięć zdobytych przyłożeń, z czego trzy zaliczył rwacz Tom Pearson);
• Lyon OU – Connacht 34:20 (wynik otworzył po imponującej 60-metrowej akcji wiązacz irlandzkiej drużyny Sean Jansen, ale potem gospodarze wyszli na prowadzenie i nie oddali go do końca, choć kilka razy ich przewaga topniała do 7 punktów);
• Bristol Bears – Bulls 17:31 (gospodarze bez kilku kontuzjowanych gwiazd, goście – bez gwiazd odpoczywających; mimo braku kilku świetnych zawodników i gry na drugim końcu świata Bulls byli górą dzięki trzem przyłożeniom zdobytym między 55. i 66. minutą, gdy wynik 7:10 zmienili na 7:31);
• Leinster – Stade Français 43:7 (miały być emocje, ale pojedynek był jednostronny; Irlandczycy dali pokaz fantastycznego rugby, zdobyli siedem przyłożeń, z czego po dwa zaliczyli Jordan Larmour i Caelan Doris i upokorzyli paryżan; upokorzenie byłoby większe, bo mało brakowało, a paryżanie przegraliby 43:0 – jedyne punkty zdobyli w ostatniej akcji w doliczonym czasie gry);
• Stormers – Sale Sharks 31:24 (emocjonujący pojedynek, w którym rzadko gospodarzom udawało się odskoczyć rywalom na więcej niż 7 punktów; obserwatorzy chwalą autora pierwszego przyłożenia, Hacjivaha Dayimaniego, a także tradycyjnie Manniego Libboka);
• Cardiff – Harlequins 15:54 (kiepska seria walijskiego rodzynka w Champions Cup trwa – to była trzecia porażka i na dodatek druga bardzo bolesna; błyszczał Danny Care, a jego partner z pozycji łącznika Marcus Smith zapisał na swoje konto 19 punktów);
• Stade Rochelais – Leicester Tigers 45:12 (wreszcie wygrana obrońców pucharu, po znakomitej drugiej połowie roszelczyków, w której ci zdobywali przylożenia nawet grając w trzynastkę).

Z kompletem zwycięstw pozostało sześć drużyn: francuskie Bordeaux i Tuluza, angielskie Bath, Northampton Saints i Exeter Chiefs oraz irlandzki Leinster. Z kompletem porażek wciąż piątka: nieoczekiwanie francuskie Racing 92, Tulon i Stade Français, a także Cardiff i Connacht. Kuriozum formatu fazy grupowej polega na tym, że wciąż niemal wszystkie z tych ostatnich pięciu ekip zachowują szansę na awans do play-off – potrzebują tylko zwycięstw w ostatnim meczu i potknięć rywali. Jedynie Stade Français odpadło na amen, ale wciąż może walczyć o grę w play-off Challenge Cup.

Challenge Cup

Także i w Challenge Cup rozegrano trzecią – przedostatnią kolejkę fazy grupowej.

Castres Olympique – Black Lion 28:6. Niestety, gruzińska ekipa nie zdołała powtórzyć sukcesu z poprzedniego wyjazdu na zachód Europy i tym razem w Castres poległa. Nadzieję na sukces mogła mieć do początku drugiej połowy – po karnym Luki Matkawy na początku przez moment prowadziła 3:0, potem po przerwie po kolejnym karnym zmniejszyła stratę do rywali do 8 punktów. Jednak ci nie pozwolili na nic więcej, dorzucili cztery przyłożenia i zdecydowanie mecz wygrali mimo licznych błędów chwytu piłki. Pozytywnym akcentem dla drugiego rugbowego świata było przyłożenie dla zwycięzców w wykonaniu Urugwajczyka Santiago Araty.

Cheetahs – Section Paloise 20:33. Wielką frajdę sprawili Cheetahs Holendrom – pierwszy raz w historii spotkanie Challenge Cup rozegrano w Amsterdamie, przy wypełnionych po brzegi trybunach. Holenderscy kibice mogli zobaczyć Ruana Pienaara, ale niestety już nie Sama Whitelocka, bo drużyna francuska dała gwiazdom odpocząć. Mimo to wygrała – już po kwadransie prowadziła 14:0, a choć potem ekipa z RPA odrabiała straty, a Francuzi dwukrotnie grali w osłabieniu, przeważyli, głównie dzięki kopom z karnych młodziutkiego Axela Desperesa (16 punktów z podstawki).

Poza tym:

• Newcastle Falcons – Benetton Treviso 18:57 (ekipa z północy Anglii wciąż z kompletem porażek w tym sezonie; choć prowadziła 10:0 po kwadransie, potem straciła osiem przyłożeń);
• Ospreys – USA Perpignan 25:3 (zwycięstwo Walijczyków, ale dla ich rywali ten mecz był tylko sprawdzianem rezerw – kluczowa dla nich jest walka o utrzymanie we francuskiej Top 14);
• ASM Clermont – Scarlets 38:17 (w 26. minucie, przy stanie 0:0, jeden z gości zobaczył czerwoną kartkę; w efekcie bardzo pewna wygrana Francuzów, którzy po kolejnych 20 minutach prowadzili 31:3; Walijczycy honor ratowali w ostatnich minutach, gdy po kolejnych dwóch żółtych kartkach gospodarzy siły na boisku były wyrównane; zwraca uwagę 18 punktów Anthony’ego Belleau);
• Sharks – Oyonnax 38:7 (pewne zwycięstwo ekipy z Południowej Afryki, ale francuskiej drużynie zbyt zależy na walce o utrzymanie w Top 14, aby jechać na drugą półkulę w pierwszym składzie; po dwa przyłożenia zapisali na swoje konto najpierw Ox Nche, a potem Makazole Mapimpi);
• Zebre Parma – Dragons 20:17 (w starciu dwóch drużyn zaliczanych raczej do europejskich outsiderów zaczęło się od 0:12 dla Walijczyków po czterech karnych Caia Evansa, ale potem Zebre zdołało jednak przeważyć; gdyby Evans był równie skuteczny w drugiej połowie jak w pierwszej wynik mógłby jednak być inny);
• Edinburgh – Gloucester 20:21 (najciekawszy pojedynek tej kolejki i trzecia wygrana w pucharach fatalnie radzących sobie w lidze Anglików – i to pomimo faktu, że to rywale zdobyli więcej przyłożeń; losy meczu ważyły się do końca, a kluczowe punkty dla zwycięzców zdobyli Zach Mercer z przyłożenia i Adam Hastings z podwyższenia na kilka minut przed końcowym gwizdkiem);
• Montpellier Hérault – Lions 13:3 (Lions pojechali do Francji w rezerwowym składzie, ale i zajmujący ostatnie miejsce w Top 14 Francuzi dali odpocząć kilku ważnym zawodnikom – mimo to wygrali i to trzeci raz w trzecim meczu tegorocznego Challenge Cup).

Z kompletem wygranych po trzech kolejkach pozostały już tylko dwie drużyny – fatalnie radzące sobie w swoich ligach Gloucester i Montpellier. Szansę na awans do play-off straciły cztery drużyny z kompletem porażek: Newcastle Falcons, Oyonnax, Scarlets i Perpignan.

Ze świata

Pierwszy międzynarodowy mecz piętnastek w 2024 był wyjątkowy – stanowił jednocześnie międzynarodowy debiut reprezentacji Albanii, która zagrała z niewiele bardziej doświadczoną ekipą Kosowa (trzy mecze, pod koniec zeszłego roku pierwsza wygrana). Rozegrano go w albańskim Kukës, położonym przy granicy Kosowa. Wygrało Kosowo 40:12.

Top 14 pauzowało, ale grała druga francuska liga, Pro D2. Tu do przegrywania wróciła prowadząca w lidze drużyna Vannes, która uległa 10:24 jednej z najsłabszych ekip ligi, Valence Romans. Zachowała co prawda fotel lidera, ale już z tylko jednopunktową przewagą nad dwoma kolejnymi ekipami – Provence (zwycięstwo 54:26 nad Dax po pięciu przyłożeniach zdobytych w pierwszej półgodzinie) i Béziers (wygrana 23:19 nad Colomiers, na boisku aż czterech reprezentantów Portugalii). Na czwarte miejsce awansowało Mont-de-Marsan po wygranej 46:19 z Agen. Najciekawiej w tej kolejce było chyba w Nevers, gdzie miejscowa drużyna pokonała 29:27 przedostatnie w lidze Biarritz. Gospodarze zbudowali w pierwszej połowie 13-punktową przewagę, ale w drugiej połowie goście dwukrotnie niebezpiecznie zmniejszali dystans. Zwraca też uwagę kolejne zwycięstwo Grenoble, tym razem nad faworyzowanym Montauban – gdyby nie tracone przy zielonym stoliku punkty, Grenoble byłoby w czołówce ligi, a tak musi zadowolić się miejscem w połowie stawki.

W angielskiej drugiej lidze, Championship rozegrano w ten weekend trzy mecze – jedno spotkanie rozegrano awansem dwa tygodnie temu, a jedno odwołano. Na prowadzenie w lidze wrócili Ealing Trailfinders po zwycięstwie 54:28 nad Caldy, natomiast szanse na awans na fotel wicelidera zmarnowali Doncaster Knights – pozostali na czwartym miejscu po porażce 24:32 z Ampthill (świetny początek Knights i świetny koniec Ampthill).

Więcej działo się poza boiskiem. Wciąż trwa w Anglii awantura wokół nowego Professional Game Partnership i przyszłości drugiego poziomu ligowego w tym kraju. Kluby Championship wzywają RFU do ponownych negocjacji i zrezygnowania z franczyzowego formatu planowanej Premiership 2 oraz niedopuszczenia do gry na wyższych poziomach takich klubów jak Wasps i London Irish, dopóki te nie spłacą zaległych długów. Gorycz przedstawicieli Championship powiększa arogancja przedstawicieli RFU podczas spotkań z nimi. Wskazują też, że wszelkie plany RFU i PRL zmierzają do tego, aby uczynić z Premiership zamkniętą ligę, nawet jeśli nie jest to wprost wyartykułowane w PGP, a klubom Championship, które nie zgłoszą akcesu do Peremiership 2, grożą degradacją do National League. Zdaniem klubów, z niedawno otrzymanych informacji finansowych wynika, że w przypadku akcesu do Premiership centralne finansowanie z RFU będzie blisko dwukrotnie niższe niż obecne (i tak dramatycznie ścięte w czasie pandemii). A publiczne komentarze RFU raczej nie rokują kompromisu.

Póki co Doncaster Knights wystąpili o wydanie licencji na grę w Premiership (przy czym licencja nie starczy, trzeba jeszcze wygrać Championship, a potem baraż z najsłabszą ekipą Premiership, nie wspominając o wielomilionowym „wkupnym” do ligi), natomiast Nottingham cierpi z powodu zalanego wskutek powodzi lodowiska – zorganizowało akcję crowdfundingową w celu zebrania funduszy na jego przywrócenie do użytku (potrzebują 50 tys. funtów).

W Japan Rugby League One wciąż na czele pozostają Saitama Wild Knights – w ten weekend rozgromili Sagamihara Dynaboars aż 81:21. Zdobyli 12 przyłożeń, a na listę punktujących wpisali się m.in. Damian de Allende i Lood de Jager. Druga niepokonana drużyna, Brave Lupus Tokyo, też kontynuowała serię, wygrywając z Mie Heat 40:12 (15 punktów Richiego Mo’ungi). Ciekawie było w meczu Shizuoka Blue Revs z Tokyo Sungoliath – gospodarze prowadzili jeszcze 10 minut przed końcem, ale w ostatnich minutach dwa przyłożenia przechyliły szalę na korzyść faworyzowanych gości, którzy zwyciężyli 29:25 (jedno z nich, Cheslina Kolbego, palce lizać: https://twitter.com/i/status/1746157715510931849). No i do wygrywania wrócili obrońcy tytułu – w bardzo ważnym meczu (na dodatek wyjazdowym) Spears Funabashi Tokyo-Bay pokonali Kobe Steelers 38:34 dzięki przyłożeniu w ostatniej akcji meczu. W tym spotkaniu punktowali m.in. dla zwycięzców Dane Coles (2 przyłożenia), a dla przegranych Ardie Savea. Poza tym Yokohama Eagles pokonali Black Rams Tokyo 24:8, a Toyota Verblitz wygrała z Hanazono Liners 47:14. Liners i Heat wciąż pozostają bez zwycięstwa.

Na niższym poziomie rozgrywek, trzecim, uderzył covid – z powodu zakażenia grupy graczy Chugoku Red Regulions tą chorobą i wynikającej z tego faktu braku wystarczającej liczby graczy pierwszej linii młyna, odwołano mecz tej drużyny z Hino Red Dolphins i przyznano cztery punkty rywalom (będącym zdecydowanym liderem tabeli, jedynej drużynie z kompletem zwycięstw). Na drugim poziomie JRLO liderem są natomiast Urayasu D-Rocks, ale identyczną liczbę punktów mają Shuttles Aichi.

Ponadto zakończyła się 60. edycja ogólnojapońskich rozgrywek drużyn uniwersyteckich. W finale, w obecności ponad 18 tys. widzów, trzeci raz z rzędu (i dwunasty w historii – niemal absolutna dominacja począwszy od 2010) triumfowała drużyna uniwersytetu Teikyo, która pokonała ekipę z Meiji 34:15. Już w ćwierćfinale odpadła trzecia spośród najbardziej utytułowanych uczelni, Waseda (ubiegłoroczny finalista). Bohaterów tych rozgrywek (jak kapitana Teikyo, który w finale zdobył dwa przyłożenia – młynarza Hayate Era) – można wkrótce oczekiwać na boiskach Japan Rugby League One.

Półmetek osiągnęły rozgrywki holenderskiej Ereklasse. Po rozegraniu tej rundy dwanaście drużyn uczestniczących w rozgrywkach zostanie podzielonych na dwie połowy – „górna” szóstka powalczy o mistrzostwo, a reszta będzie bronić się przed spadkiem. Nieoczekiwanym liderem ligi jest Rotterdamse RC (jedyny tytuł mistrzowski zdobyli w 1947), który przegrał w tym sezonie zaledwie raz. Ubiegłoroczny nieoczekiwany mistrz, Eemland RC, zajmuje drugie miejsce (z szansą na pierwsze, bo mecz ostatniej kolejki z Haarlemem nie doszedł do skutku). W czołowej szóstce są jeszcze t’ Gooi, Haagsche, Hoek van Holland i Castricumse, nie załapał się natomiast mistrz sprzed dwóch lat, DIOK.

Ogłoszono, kto będzie trenerem British & Irish Lions podczas przyszłorocznej wyprawy do Australii – tę rolę obejmie obecny trener reprezentacji Irlandii Andy Farrell. Irlandczycy niedawno przedłużyli z nim kontrakt do 2027, w tej sytuacji będą musieli znaleźć dla niego zastępstwo. Ponoć zainteresowany współpracą z Anglikiem w Lions jest trener La Rochelle, Ronan O’Gara.

RFU zaostrza od przyszłego sezonu kary za niewłaściwe odnoszenie się do sędziów – po tym jak po pogróżkach po finale Pucharu Świata odeszli na emeryturę Wayne Barnes i Tom Foley, a badanie wśród angielskich sędziów wykazało, że aż połowa z nich spotkała się z obrażaniem w ostatnich sezonach.

Z rynku transferowego:

• Mako Vunipola, którego z Pucharu Świata wykluczała kontuzja, nie zagra też w Pucharze Sześciu Narodów – ogłosił właśnie koniec swojej kariery w reprezentacji Anglii;
• dwa nowe nabytki Bordeaux (choć niepotwierdzone oficjalnie) – podobno kontrakty z francuską drużyną podpisali Rohan Janse van Rensburg i Joey Carbery;
• Ma’a Nonu przedłużył kontrakt w San Diego Legion – dwukrotny zdobywca Pucharu Świata ma już 41 lat (w nadchodzącym sezonie będzie grać z innym 4o-latkiem, Mattem Giteau);
• urodzony w Stanach Rufus McLean, który kilka razy zagrał dla Szkocji, ale stracił kontrakt w Glasgow, pojawił się w składzie American Raptors na nowy sezon Super Rugby Americas.

Odeszła legenda rugby, 74-letni J.P.R. Williams, gracz London Welsh, reprezentacji Walii (3 wielkie szlemy) i British & Irish Lions (podczas dwóch zwycięskich wypraw na południe w 1971 i 1974), uczestnik legendarnego meczu Barbarians z All Blacks z 1973 (i przy okazji uczestnik akcji nazywanej The Try). Zainspirowany przez Johna Dawesa odmienił rolę obrońców na boisku i był jedną z pierwszych osób wprowadzonych do International Rugby Hall of Fame. Zmarli także we Francji Cédric Rosalen, dawny łącznik ataku Narbonne, który przez wiele lat był rekordzistą ligi francuskiej w liczbie punktów zdobytych w jednym spotkaniu (32), a w Nowej Zelandii Duncan Hales, kapitan drużyny Manawatū z jej najlepszych czasów i reprezentant Nowej Zelandii (m.in. był w składzie na wspomniany wyżej mecz przeciwko Barbarians z 1973).

We Francji aresztowano młodego filara Castres, Wilfrida Hounkpatina, który zdążył zaliczyć debiut w kadrze narodowej – został oskarżony o przemoc domową i w kwietniu stanie przed sądem. Jego klub natychmiast go zwolnił. Z kolei w Walii skazano za molestowanie na dwa lata i 10 miesięcy więzienia reprezentanta Fidżi Apiego Ratuniyarawę – połowę tego okresu ma spędzić w więzieniu. Fidżyjczyk, ostatnio zawodnik London Irish, popełnił przestępstwa pijany w barze w Cardiff, gdy przebywał tam powołany na mecz Barbarians z Walią.

Polacy za granicą

Wiadomości o reprezentantach Polski grających na co dzień za granicą – jak zwykle sprzed tygodnia.

Anglia:

• Ethan Sikorski (Barnes RFC, National League 2 East): zagrał 80 minut w meczu z Sevenoaks, a na samym jego początku zdobył przyłożenie – jego drużyna jednak przegrała 27:31. Barnes spadło z trzeciego na piąte miejsce w grupie;
• Peter Hudson-Kowalewicz (Hull RUFC, National League 2 North): zagrał cały mecz przeciwko Fylde, przegrany 8:35. Hull zajmuje dziewiątą lokatę w grupie;
• Stasio Maltby (Brighton RFC, Regional 1 South Central): wyszedł w podstawowym składzie na mecz z Tunbridge Wells, przegrany 24:26. Blues są na siódmym miejscu w lidze.

Irlandia:

• Dominik Morycki (Enniscorthy RFC, All-Ireland League D2C): zaczął na ławce rezerwowych finał rozgrywek regionalnych w South East Area Leinsteru przeciwko County Carlow, przegrany 7:38.

Walia:

• Jake Wisniewski (Cross Keys RFC, Championship East): wyszedł w podstawowym składzie w meczu z Bargoed, przegranym 11:23. Jego drużyna spadła na szóste miejsce w lidze.

Zapowiedzi

Głównym akcentem nadchodzącego weekendu będzie ostatnia kolejka fazy grupowej europejskich pucharów. Ciekawych starć znów sporo, ale najciekawsze pewnie będą te z największą stawką, czyli m.in. Connachtu z Bristol Bears, Glasgow Warriors z Tulonem, Sale Sharks z La Rochelle czy Ulsteru z Harlequins. Podobnie w Challenge Cup, gdzie pewnie warto będzie rzucić okiem na spotkanie Pau z Zebre, a ciekawie zapowiada się wizyta Clermont w Tbilisi.